Wiadomosci

Przedsmak Nieba

Dodane: red Data: 2021-02-27 21:09:33 (czytane: 1904)  

Zanim Jezus cierpiał i umarł, zabrał ze sobą trzech apostołów „na górę wysoką”. Tam został przemieniony na ich oczach. Piotr, Jakub i Jan stali się świadkami bardzo wyjątkowego wydarzenia: Jezus, Którego byli uczniami, ukazał się im w blasku Swojego majestatu.

Słowa Ewangelii według Świętego Marka (Mk 9, 2 - 10):
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.
I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!». I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.

Komentarz do Ewangelii:
Podobnie jak 6 sierpnia, w święto Przemienienia Pańskiego, także w drugą niedzielę Wielkiego Postu Kościół przypomina nam Ewangelię dotyczącą Przemienienia Jezusa na górze Tabor. Zanim Jezus cierpiał i umarł, zabrał ze sobą trzech apostołów „na górę wysoką”. Tam został przemieniony na ich oczach. Piotr, Jakub i Jan stali się świadkami bardzo wyjątkowego wydarzenia: Jezus, Którego byli uczniami, ukazał się im w blasku Swojego majestatu. Jego szata stała się lśniąco biała, nadprzyrodzenie jasna. Warto podjąć refleksję nad tym, dlaczego nastąpiło to objawienie chwały Pańskiej?

Przede wszystkim musimy mieć świadomość, że apostołowie i uczniowie Jezusa byli wówczas nadal ludźmi „przed Wielkanocą”. Jezus jeszcze nie umarł i nie zmartwychwstał. Chociaż wierzyli w Jezusa, wiara ta nie była wolna od błędnych wyobrażeń o Nim jako osobie oraz Jego mesjańskiej misji i zadaniu. Idee uczniów na temat Mistrza wciąż zbyt mocno tkwiły w tym co przyziemne. Prawdopodobnie oczekiwali, że Jezus ustanowi Swoje królestwo na wzór królestw tego świata i że oni zajmą w nim ważne urzędy. W jaki sposób Jezus powinien ich od tego uwolnić? A co równie ważne, jak mógł oczekiwać, że będą cierpieć i umierać za wiarę w Niego, skoro była ona tak słaba i niedoskonała?

Zastanówmy się także, co działo się z trzema wybranymi uczniami, kiedy byli świadkami Przemienienia? Czy było to po prostu „oderwanie się” od tego świata, jakby ekstatyczna ucieczka od rzeczywistości, czy też marzenie o lepszym życiu, z którego zbyt szybko wraca się do surowej rzeczywistości? A może uczniom dano w tym wydarzeniu coś, co jest nadal wyjątkowe, ponieważ wyobraża to, do czego wszyscy się zbliżamy, a mianowicie ujrzenie chwały Bożej? Czy więc był to ukazany przez Boga, „przedsmak” Wieczności, niebiańskiej chwały i doskonałości, które pewnego dnia zostaną nam objawione?

Czytaj także: Biłgorajska Trasa Ekstremalnej Drogi Krzyżowej

Uczniowie musieli słyszeć i rozumieć głos z nieba, kiedy Bóg powiedział: „«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!»”. Na potwierdzenie i niejako wzmocnienie tego przesłania, obok Jezusa byli obecni również Mojżesz i Eliasz, którzy przygotowywali lud Starego Przymierza na przyjście Mesjasza. Zauważmy, że w wydarzeniu Przemienienia wszystko wskazuje na Chrystusa: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, która wciąż czeka, ale jest już tajemniczo obecna. To naprawdę chwila uwielbienia i przemienienia, coś, o czym uczniowie nigdy nie powinni zapomnieć, zwłaszcza w trudnych godzinach, które dopiero miały nadejść.

Jednak nie zapominajmy: najbardziej doniosłe wydarzenie miało dopiero nadejść. Jezus nie został jeszcze skazany na śmierć i ukrzyżowany, jeszcze nie umarł i nie zmartwychwstał. Dlatego po przemienieniu polecił Piotrowi, Jakubowi i Janowi, aby nie mówili nikomu o tym, czego doświadczyli i co widzieli, „zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych”. Wszyscy inni spośród Dwunastu nie zrozumieliby tego, ponieważ nawet ci wybrani uczniowie nie byli w stanie w sposób właściwy pojąć co tak naprawdę zostało im ukazane. Dopiero w momencie, gdy Zmartwychwstały ukazał się im w całej Swojej chwale, uświadomili sobie znaczenie tego, czego doświadczyli na górze Tabor.

Odnośnie do Przemienienia Chrystusa św. Jan Paweł II w Liście Apostolskim o Różańcu Świętym wyjaśnia: „«Przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce» (Mt17, 2). Ewangeliczną scenę przemienienia Chrystusa, w której trzej apostołowie, Piotr, Jakub i Jan, zdają się jakby porwani pięknem Odkupiciela, można przyjąć za ikonę chrześcijańskiej kontemplacji. Utkwić wzrok w Chrystusowym obliczu, rozpoznać Jego tajemnicę w zwyczajnej, bolesnej drodze Jego człowieczeństwa, aż ujrzy się Boski blask, objawiony ostatecznie w Zmartwychwstałym, zasiadającym w chwale po prawicy Ojca, to zadanie każdego ucznia Chrystusa, a zatem i nasze zadanie. Kontemplując to oblicze, otwieramy się na przyjęcie tajemnicy życia Trójcy Przenajświętszej, by doznawać wciąż na nowo miłości Ojca i cieszyć się radością Ducha Świętego. W ten sposób urzeczywistniają się również dla nas słowa św. Pawła: «wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu» (2 Kor 3, 18) (nr 9)”.

Niech Najświętsza Maryja Panna pomoże nam odkryć promienny blask Odkupiciela i odzwierciedlić Go w naszym życiu, aż będziemy mogli wejść do wiecznej chwały Bożej.

/ks. Sławomir Korona/