Wiadomosci

Niebo - rzeczywistość Boga

Dodane: red Data: 2019-06-01 22:12:20 (czytane: 1626)  

Co myślimy, gdy słyszymy słowo „niebo”? Czy łączymy to pojęcie tylko z chmurą lub gwiaździstą przestrzenią nad nami. A może też „niebo” jest rzeczywistością, której jako wierzący oczekujemy z gorącym sercem? Co to znaczy wyznać, że Jezus Chrystus „wstąpił do nieba” 40 dni po swoim zmartwychwstaniu? - pyta ks. Sławomir Korona.

Zakończenie Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 24, 46 - 53):
Jezus powiedział do swoich uczniów:
”Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego.
Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka”.
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce pobłogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.

Komentarz do Ewangelii:
Co myślimy, gdy słyszymy słowo „niebo”? Czy łączymy to pojęcie tylko z chmurą lub gwiaździstą przestrzenią nad nami. A może też „niebo” jest rzeczywistością, której jako wierzący oczekujemy z gorącym sercem? Co to znaczy wyznać, że Jezus Chrystus „wstąpił do nieba” 40 dni po swoim zmartwychwstaniu? Jakie konsekwencje niesie dla nas fakt, że posiadamy nadzieję, że Bóg przyjmie nas do niebiańskiej chwały po naszej śmierci?

Istnieje ryzyko, że wepchniemy „niebo” do rzeczywistości nierealnej i mglistej, że przeniesiemy je tak bardzo w zaświaty, że to przekonanie o jego istnieniu ma niewielki wpływ na nasze życie. Ale to byłby wielki błąd!

Kiedyś, na końcu czasów, Pan powróci w swojej chwale. Wtedy wszyscy Go zobaczą i doświadczą, co tak naprawdę przybiło Zbawiciela do krzyża. Do tego czasu trzeba wytrwać w wierze, nadziei i uczynkach miłości. Każdy dzień jest darem Boga, aby praktykować w nadchodzącej wiecznej komunii z Bogiem w niebie.
Niebo jest dla nas chrześcijanami nie tanią pociechą, ale najwyższą rzeczywistością. To nie tylko „niebo usłane chmurami”, ale realia w które wierzymy, to sfera Boża. Jest to związane z nowym sposobem bycia, w którym zbawieni będą czcić Boga przez całą wieczność, dziękować mu i jednogłośnie wykrzykiwać z radości.

Jezus nie przyszedł nas pocieszyć czymś, co nas uspokaja, ale może się nie spełnić. Jego przesłanie o Królestwie Bożym, Które już nadeszło i wciąż jest przychodzące, naprawdę oznacza nasze życie. Zbawienie, które Bóg nam daje, polega na tym, aby nas zabrać i przemienić, już tutaj na ziemi, a jeszcze bardziej w nadziei życia wiecznego z Bogiem w niebie.

Jaką postawę powinniśmy przyjąć jako chrześcijanie? Żyjemy w świecie, ale nie jesteśmy ze świata, ale mamy zakotwiczyć nasze serca tam, gdzie są prawdziwe radości. Nie możemy i nie powinniśmy emigrować z tego świata, ale z wdzięcznością przyjmujemy dary życia, które Bóg nam daje. Wszystko to, co dobre i cenne otrzymaliśmy, wskazuje nam Boga Ojca, dawcę każdego dobrego daru. Tęsknota serca nie może być całkowicie zaspokojona i spełniona przez cokolwiek, co znajdziemy na ziemi. Pozostaje pragnienie prawdziwego i wiecznego szczęścia, które możemy znaleźć tylko w Bogu. Wiara mówi nam, że Pan naprawdę przygotował nam mieszkanie w niebie.

Ale gdzie jest niebo? Pytanie mogło nie stanowić problemu dla apostołów i uczniów, którzy ujrzeli Pana wznoszącego się na ich oczach, dopóki nie zniknął za chmurą. Oczywiście widzimy to inaczej, ponieważ myślimy w kategoriach nowoczesnej nauki i technologii. Niebo, jak uczy go wiara, nie jest fizycznym miejscem poza chmurami. Jednak istnieje realnie, a nie tylko jako wyimaginowany stan, ale jako żywa i niezbywalna rzeczywistość komunii z Bogiem. Wszystko, co możemy powiedzieć, to że „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, co Bóg przygotował dla tych, którzy Go miłują”. Ta egzystencja przekracza całą naszą wyobraźnię. Obrazy lotnicze są świetne, ale nie oddają tego, nie dają nawet wyobrażenia o tym, jakie wielkie rzeczy Bóg nam obiecał i rzeczywiście już dał wielu, którzy dostąpili zbawienia dzięki Jezusowi Chrystusowi.

Dzisiejsze święto wznosi nasze serca ku niebu, abyśmy we wszystkich ziemskich trudach i przeciwnościach byli blisko Tego, Który chciał zamieszkać wśród ludzi jako i uczynił nas dziećmi Bożymi, abyśmy pewnego dnia mogli uczestniczyć w Jego wiecznej chwale w niebie.

/ks. Sławomir Korona/