Wiadomosci

Wojewoda nakazał usunięcie pomnika Józefa Dechnika

Dodane: red Data: 2018-06-19 16:07:48 (czytane: 8736)  

W połowie czerwca br. do Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Biłgoraju wpłynęło pismo od Wojewody Lubelskiego, by w trybie pilnym usunąć, znajdujący się na placu - będącym w trwałym zarządzie Szkoły - pomnik Józefa Dechnika.

Działka u zbiegu ulic Kościuszki i Sikorskiego stanowi własność Skarbu Państwa i przekazana została w trwały zarząd Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Biłgoraju. Na działce tej znajduje się pomnik Józefa Dechnika, byłego działacza komunistycznego, budowniczego gospodarczej siły Biłgoraja w latach 60. i 70. XX wieku. We wrześniu 2017 roku Rada Miasta Biłgoraj przyznała pośmiertnie Józefowi Dechnikowi tytuł „Zasłużony dla Miasta Biłgoraj”.

-Zasługi Józefa Dechnika dla rozwoju Biłgoraja to konkretne fakty, z którymi nie można dyskutować. Gdy rozpoczynał swą polityczną działalność, Biłgoraj był liczącym 12 tys. mieszkańców Miastem bez przemysłu. Dzięki jego zaangażowaniu powstały w Biłgoraju zakłady pracy, takie jak "Mewa" - Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego oraz Zakłady Naprawy Samochodów - późniejsze Zakłady Naprawy Taboru Kolejowego, szkoły, przedszkola, bloki. Dzięki niemu Biłgoraj nie tylko prężnie się rozwijał ale oddziaływał na cały Region, tutaj pracę i dom znalazły tysiące osób. Można dyskutować nad wczesnymi latami jego życiorysu, ale nie nad jego dokonaniami - podkreśla Janusz Rosłan.

Józef Dechnik był polskim komunistycznym działaczem państwowym i społecznym. Członkiem Polskiej Partii Robotniczej (będąc I sekretarzem Komitetów Powiatowych w Biłgoraju, a następnie w Zamościu), z którą w 1948 roku przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pełniąc w niej wysokie partyjne funkcje. W roku 1945 jako wartownik Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Biłgoraju brał udział w obronie budynku PUBP Biłgoraj przed oddziałem majora Bolesława Boruty ps. „Hanicz”. Z dokumentów wynika także, że należał do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, odpowiedzialnego za ściganie i mordowanie żołnierzy AK, WiN i działaczy niepodległościowych.

Od 1948 do 1949 pełnił funkcję prezesa Wojewódzkiego Zarządu Związku „Samopomocy Chłopskiej” w Lublinie. W latach 1949 -1951 był słuchaczem Szkoły Partyjnej przy KC PZPR. W latach 1951 - 1953 zajmował stanowisko przewodniczącego Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Rolnych w Warszawie. W czerwcu 1976 roku, po wprowadzeniu przez władze podwyżek cen oraz po protestach robotników Ursusa i Radomia, usiłował popełnić samobójstwo.