Wiadomosci

Pożegnanie księdza, partyzanta z Puszczy Solskiej

Dodane: red Data: 2017-04-07 16:58:30 (czytane: 4089)  

1 kwietnia br. odszedł jeden z ostatnich uczestników największej bitwy partyzanckiej w Polsce, ks. Stanisław Małysiak. Nabożeństwo żałobne odprawiono 5 kwietnia na Wawelu; Msza św. pogrzebowa została odprawiona w Kościele Mariackim 6 kwietnia, skąd odprowadzono ciało zmarłego na Cmentarz Rakowicki.

W pogrzebie wzięła udział delegacja z Łukowej. Organizatorzy Ogólnopolskich Uroczystości Rocznicowych Bitwy pod Osuchami pożegnali Ukochanego Księdza słowami:

Ziemia Zamojska łączy się w bólu z Krakowem, bo odszedł jeden z znakomitych synów naszej Ojczyzny. Wojenna młodość śp. Ks Infułata związana była z licznymi partyzanckimi działaniami dywersyjnymi w Puszczy Solskiej w oddziale Armii Krajowej Konrada Bartoszewskiego „Wira”. Stanisław Małysiak pseudonim Sęp brał udział w koncentracjach oddziałów AK jakie miały miejsce w rejonie Józefów Biłgorajski i były związane z niemieckimi akcjami pacyfikacyjnymi jak : wysadzanie pociągów na linii kolejowej: Zawada - Zwierzyniec - Krasnobród - Bełżec, w zasadzkach na specjalne oddziały gestapo przy szosie Biłgoraj - Zwierzyniec, w akcjach bojowych prowadzonych przez oddziały rejonu józefowskiego w okolicy Józefowa w lutym 1943 roku m. in. w bitwie koło miejscowości Trzepieciny z kompanią niemiecką po pacyfikacji wsi Lasowe; w likwidacji niemieckiej załogi osłaniającej most kolejowy w pobliżu stacji Krasnobród.

Uroczystości żałobne w Katedrze na Wawelu

Wiosną 1943 roku podczas pacyfikacji miejscowości Majdan Kasztelański został ujęty przez Niemców i osadzony w przejściowym obozie koncentracyjnym w Zwierzyńcu k. Zamościa, a następnie przewieziony do obozu na Majdanku, skąd udało mu się zbiec. Ubezpieczał zrzuty broni dokonywane przez samoloty RAF-u, jakie miały miejsce na zrzutowisku „Hipopotam” obok miejscowości Florianka w 1943 i 1944 roku. Brał udział w walkach podczas akcji Wehrmachtu pod kryptonimem „Wicher II” w Puszczy Solskiej w czerwcu 1944 roku. Po bitwie osuchowskiej uczestniczył w osłanianiu Górecka Kościelnego przed oddziałami niemiecko - kałmuckimi, które dokonywały egzekucji i palenia wsi. Po zakończeniu wojny jako uczeń zamojskiego gimnazjum nękany przez UB musiał pożegnać się z Zamojszczyzną.

Msza święta pogrzebowa sprawowana w Kościele Mariackim

Pomimo to, że na stałe związał się z Krakowem pozostał wierny swoim leśnym przyjaciołom odwiedzając po wojnie rokrocznie groby Poległych jednocześnie podtrzymując bardzo serdeczne więzi z Tymi, którym udało się przeżyć czas niemieckiej okupacji i komunistycznych represji. Jednym z takich miejsc szczególnie bliskich śp. Ks. Małysiakowi były Osuchy wieś na terenie gminy i parafii Łukowa, gdzie znalazło miejsce swojego wiecznego odpoczynku 250 żołnierzy AK i BCh biorących udział w największej w Polsce bitwie partyzanckiej z 30-krotnie przeważającymi siłami niemieckiego wroga. Kiedy od 1989 roku można już było podczas uroczystości patriotycznych obchodzonych w rocznice bitwy odprawiać na cmentarzu partyzanckim w Osuchach Msze św. ks infułat zaczął przybywać co roku, by złożyć największy, najpiękniejszy dar sprawowanej za zamordowanych kolegów Eucharystii. Po apelu poległych znikał z oczu organizatorom, by w kameralnym gronie przybyłych z całej Polski żyjących uczestników bitwy - serdecznych przyjaciół spędzić kilka chwil.

W dowód uznania zasług i bohaterskiej postawy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński w 2007 roku na wniosek Wójta Gminy w Łukowej nadał ks. Małysiakowi Krzyż Kawaleryjski Orderu Odrodzenia Polski za udział w bitwie pod Osuchami. Już bardzo schorowany po raz ostatni pojawił się w Osuchach w 2011 jak zwykle skromny, ciepły i niezwykle wzruszony. Powtarzał już od wiosny czekałem na to spotkanie z Wami.

Społeczeństwo Gminy Łukowa składa podziękowanie ks infułatowi za jego patriotyzm i miłość do człowieka. Podczas tegorocznych i następnych uroczystości w Osuchach tak jak do tej pory będziemy czuli Twoją księże infułacie serdeczną obecność. Dołączyłeś do swoich kolegów z Puszczy Solskiej na wieczną warte.