Wiadomosci

Krzyż, umieranie i życie

Dodane: red Data: 2022-06-19 08:03:45 (czytane: 670)  

W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus Chrystus wypowiada pamiętne słowa: „Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa” (Łk 9, 24). To zdanie szczególnie zasługuje na uwzględnienie i zastosowanie w życiu.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 9, 18 - 24):
Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?»
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napominał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».

Komentarz do ewangelii:
Są pewne powiedzenia i zwroty, których nie możemy odrzucić. Są to słowa, które skłaniają nas do myślenia, ponieważ posiadają głęboki sens i wpływ na nasze działanie. Czujemy, że chodzi o prawdy, których tematem jest nasze życie. Rzucają nam wyzwanie i żądają od nas odpowiedzi.

W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus Chrystus wypowiada pamiętne słowa: „Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa” (Łk 9, 24). To zdanie szczególnie zasługuje na uwzględnienie i zastosowanie w życiu.

Chodzi o życie! Naturalnie myślimy przede wszystkim o życiu fizycznym, o zachowaniu w zdrowiu naszego ciała, w którym jesteśmy obecni i aktywni tutaj na ziemi jako istoty ludzkie. Ciało ludzkie to nie tylko „materia”; nie jest też jedynie agregatem lub jednostką funkcjonalną elementów biologicznych i powiązanych działań. Nie jesteśmy – także w naszej cielesnej naturze - po prostu „wyżej zorganizowanymi zwierzętami”, ale jesteśmy ludźmi: wyposażonymi w całkowicie ludzkie ciało, które kształtuje i ożywia dusza. Jesteśmy „duchem w ciele”, ciało jest nietrwałe i śmiertelne, ale dusza jest niezniszczalna i nieśmiertelna. Cała ta istota ludzka z ciała i duszy jest stworzona i chciana przez Boga; jesteśmy stworzeni na obraz Boga i posiadamy wzniosłą godność, która nas wyróżnia!

Człowiek dochodzi do uznania tej prawdy poprzez kroczenie za Jezusem, a to wiąże się z sytuacją, gdzie zapiera się samego siebie i bierze swój krzyż i naśladuje Mistrza. Pan nie obiecuje pieniędzy i władzy, ale raczej udział w Jego drodze cierpienia i wzywa do pójścia za krzyżem.

Kiedy dzisiaj słyszymy słowo Boże, my również jesteśmy nim dotknięci. Czy nie może być jak ludzie, o których mówi prorok Zachariasz? Patrzą w górę na przebitego, czyli wiszącego na krzyżu Jezusa. I w tym wewnętrznym żalu za straszliwe cierpienie, jakie zadały Odkupicielowi własne grzechy, zostaje im udzielona łaska i przebaczenie: wylewa się na nich Duch litości i miłosierdzia.

Albo słowa apostoła Pawła z Listu do Galatów: czy nie odnoszą się one również do nas? Być może powinniśmy się nad nimi zastanowić właśnie wtedy, gdy dzielą nas różne poglądy, kiedy każdy jest uwikłany w samostanowienie i samousprawiedliwienie: przede wszystkim bowiem zostaliśmy odkupieni przez Jezusa Chrystusa, a w Nim staliśmy się jednym ciałem, które jest Kościół.

I oczywiście Ewangelia pozostaje bardzo aktualna, nawet jeśli przesłanie niesienia krzyża i wyrzeczenia się nigdy nie było popularne. Prawdziwe oddanie w miłości w służbie drugiemu człowiekowi w jedności z Jezusem Chrystusem Odkupicielem może nadać światu bardziej ludzkie oblicze. Jeśli nie chcesz ryzykować, nie będziesz mógł przejść tą drogą, gdyż chodzi o całkowite oddanie życia w miłości do Chrystusa i bliźnich.

Być może będziemy musieli przejść w życiu przez okresy smutku. Prorok Zachariasz daje nam nadzieję: kto przyjmuje od Boga cierpienia i smutki, a tym samym dokonuje nawrócenia serca, w końcu znajduje radość doskonałą, którą tylko Bóg może dać. W ten sposób droga naśladowania Chrystusa, nawet jeśli jest drogą krzyżową, jest drogą do zbawienia. W pełnym miłości oddaniu naszego życia mamy przynosić dobre owoce, które przetrwają do życia wiecznego. Niech towarzyszy nam wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny i Matki Bożej!

/ks. Sławomir Korona/