Wiadomosci

Naśladować Chrystusa

Dodane: red Data: 2021-09-12 05:27:23 (czytane: 1569)  

Kiedy jesteśmy chrześcijanami? Co nas nimi czyni? Na pierwszy rzut oka to pytanie wydaje się łatwe, choć tak naprawdę rzetelna odpowiedź jest trudna do udzielenia. Niektórzy powiedzą: „jeśli należymy do Kościoła, jesteśmy chrześcijanami”. Inni mogą powiedzieć: „jeśli czynimy, aby powstała między ludźmi wspólnota pokoju i pojednania, to wtedy jesteśmy chrześcijanami”.

Słowa Ewangelii według Świętego Marka (Mk 8, 27 - 35):
Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?»
Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków».
On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjasz». Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.
I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy wiele musi wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa.
Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku».
Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: «Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je».

Komentarz do Ewangelii:
Kiedy jesteśmy chrześcijanami? Co nas nimi czyni? Na pierwszy rzut oka to pytanie wydaje się łatwe, choć tak naprawdę rzetelna odpowiedź jest trudna do udzielenia. Niektórzy powiedzą: „jeśli należymy do Kościoła, jesteśmy chrześcijanami”. Inni mogą powiedzieć: „jeśli czynimy, aby powstała między ludźmi wspólnota pokoju i pojednania, to wtedy jesteśmy chrześcijanami”. Wreszcie pojawi się jakże trafna odpowiedź: „jeśli wierzymy w Jezusa Chrystusa i chcemy do Niego należeć, to jesteśmy chrześcijanami”.

Ale ta ostatnia odpowiedź wymaga dokładniejszego zbadania. Kto wierzy w Jezusa Chrystusa, ten naprawdę do Niego należy? A może każdy, kto został ochrzczony? Jak żywa musi być wiara w Jezusa Chrystusa wśród tych, którzy nazywają siebie chrześcijanami? Czy wystarczy powiedzieć: „Wierzę, że Jezus mnie zbawia”, bez jednoczesnego dążenia do życia opartego na tej wierze?

W dzisiejszej Ewangelii Jezus wyraźnie mówi: „«Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je»”. „Samozaparcie” taki jest program – słowo, z którym możemy nie mieć wiele do czynienia jest początkiem, choć prowokuje i przeraża. W przeciwieństwie do tego, „samorealizacja”, która jest dziś szeroko propagowana, wydaje się być aktualna. Jezus przeciwstawia się programowi świata – „pomyśl najpierw o sobie” – wezwaniem: „zaprzyj się samego siebie”. W pewnym sensie oznacza to: nie traktuj siebie tak poważnie, myśl też o innych. Pomyśl najpierw o Bogu, Któremu we wszystkim, co robisz, powinieneś oddawać chwałę.

Możesz też sformułować to pozytywnie i powiedzieć: „Ci, którzy chcą praktykować miłość do Boga i do bliźniego, często będą mieli okazję codziennie zaprzeć się samych siebie”. Wiemy bowiem dobrze z własnego doświadczenia, że miłość zawiera w sobie także poświęcenie. Przywołajmy tutaj przykład rodziców, którzy mając na uwadze dobro swoich dzieci zapierają się samych siebie, poświęcają im czas i energię. Nie byliby gotowi na pewną formę samozaparcia, gdyby nie ich miłość, którą chcą obdarować siebie nawzajem i swoje dzieci, nie była prawdziwa.

Droga pójścia za Chrystusem prowadzi również przez krzyż: „Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”.
Wiemy, jakie to może być trudne. A jednak na tym polega cała nasza pociecha. Nie chodzi o „majstrowanie” przy krzyżach czy szukanie krzyży. Raczej trzeba tu dostrzec drogę świętości, jeśli na nowo przyjmujemy od Boga zamierzony krzyż – walki z grzechem i słabościami – każdego dnia i niesiemy go z miłością i cierpliwością.

Ostatecznie nie chodzi o nic innego, jak tylko o to, że my również stajemy się ofiarą miłości na chwałę Boga i dla zbawienia ludzi. W jedności z Jezusem, Który został ukrzyżowany i zmartwychwstały, mamy siłę od Boga, aby ten krzyż życia nieść w radości, gdyż mamy pewność, że On podniesie nas z naszych słabości. Chodzi o przezwyciężenie egoizmu w miłości Chrystusa. W ten sposób powierzamy swoje życie Bogu i nie musimy się obawiać, że się nie powiedzie. Ponieważ Jezus mówi: „kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je”.

W ten sposób nasza wiara sprawdza się w życiu codziennym; pokazuje się w dziełach miłości, które wykonujemy będąc dla tych wokół nas, którzy potrzebują naszej pomocy i wsparcia. Niech Najświętsza Maryja Panna, Matka Boża, wyprasza u Boga siłę czynnej miłości, abyśmy we wszystkim wielbili Boga i służyli z miłością naszym braciom i siostrom!

/ks. Sławomir Korona/