Wiadomosci

Wniebowstąpienie

Dodane: red Data: 2021-05-15 22:25:24 (czytane: 1296)  

W uroczystość „Wniebowstąpienia Pańskiego” kończy się okres czterdziestu dni po Wielkanocy, kiedy Jezus raz po raz ukazał się swoim apostołom i uczniom jako Zmartwychwstały. W tym czasie uczył ich o ważnych sprawach związanych z wiecznym zbawieniem ludzi.

Słowa Ewangelii według Świętego Marka (Mk 16, 15 - 20):
Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Komentarz do Ewangelii:
W dzisiejszą uroczystość „Wniebowstąpienia Pańskiego” kończy się okres czterdziestu dni po Wielkanocy, kiedy Jezus raz po raz ukazał się swoim apostołom i uczniom jako Zmartwychwstały. W tym czasie uczył ich o ważnych sprawach związanych z wiecznym zbawieniem ludzi. Po Jego ostatnim kroku do niebiańskiej chwały polecił uczniom czekać na przyjście Ducha Świętego, aby wzmocnieni tym darem, mogli wyjść na świat i głosić Ewangelię.

Dziś obchodzimy uroczyste święto, podczas którego nasz Pan Jezus Chrystus ostatecznie wszedł do Bożej Chwały, aby zasiąść z Ojcem w Niebie, wynosząc tam uwielbione człowieczeństwo. Ponieważ Jezus jest jednocześnie Bogiem i człowiekiem, nasza ludzka natura została w Nim wyniesiona do Chwały Bożej.

W tym dniu nasze serca są niejako unoszone przez rzeczywistość tego świata, w którym niektórzy - gdyby mogli - chcieliby osiedlić się na zawsze. Nasz wzrok serca skierowany jest ku Niebu. Ponieważ tam - do rzeczywistości Bożej - Jezus wstąpił widzialnie na oczach uczniów, kiedy to obłok zakrył Go przed ich wzrokiem.

„Jaka szkoda, że teraz Jezusa już nie ma z nami! Jak będzie dalej?”. Taka była mniej więcej reakcja w tamtym czasie i jest ona podobna do naszej: „Och, żeby zostałby z nami!”. Ale czy to nie jest bardzo krótkowzroczne? Albo inaczej: czy zmartwychwstały Pan naprawdę nas opuścił? Sam powiedział, że idzie do Ojca, aby przygotować nam mieszkanie i zesłać nam Ducha Świętego, Wsparcie i Pocieszyciela. To faktycznie wydarzyło się pięćdziesiątego dnia po Wielkanocy. Jest to Duch Ojca i Syna, więc możemy powiedzieć: Jezus nas nie opuścił. Został z nami, w sposób niewidzialny. Żyje i rządzi nie tylko w Niebie, ale także w swoim Kościele, Który jest jego mistycznym Ciałem. Jezus Chrystus jest także obecny w Sakramencie Najświętszej Eucharystii, gdzie pozostaje blisko nas pod postaciami chleba i wina jako prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek, z ciałem i duszą, z Ciałem i Krwią. On jest naszym prawdziwym życiem!

Nasze życie na ziemi nie staje się nieważne ani nieistotne, wręcz przeciwnie! Tutaj mamy się wykazać, tutaj wielkie rzeczy, które Bóg przygotował dla tych, którzy Go miłują, już się zaczęły.

Wraz z Jezusem Chrystusem, Jej Synem, Maryja, Matka Boga, może już ciałem i duszą uczestniczyć w chwale niebieskiej. Inni święci są na razie zjednoczeni z Bogiem tylko w duszy, dopóki ich ciała nie zostaną wskrzeszone na końcu świata, kiedy Chrystus powróci, by sądzić umarłych i żywych.

Tak, wierzymy, że nie jesteśmy dla przemijania i śmierci, ale dla wiecznego i błogosławionego życia z Bogiem! Udowodnijmy, że jesteśmy tego godni i zaufajmy Bogu. Duch Święty niech napełni nas swymi Darami, dzięki którym jesteśmy w stanie wierzyć w Boże obietnice, ich spełnienia spodziewać się w nadziei szczęścia błogiej miłości, którą cieszyć się będziemy na zawsze.

/ks. Sławomir Korona/