Zarówno kobiety, jak i mężczyźni zmagają się z problemem utraty owłosienia. Niekiedy są to tylko problemy przejściowe, jednak zdarza się również i tak, że powodem takiego stanu nie jest tylko chwilowe pogorszenie stanu zdrowia czy nadmiar stresu, ale przypadłość znana nam jako łysienie. Odmian tej choroby jest bardzo wiele. Szczególnie uporczywe jest tzw. łysienie plackowate. Czy można je skutecznie powstrzymać?
Jakie objawy mogą towarzyszyć łysieniu?
Gdy tylko zauważymy, że w krótkim czasie straciliśmy zbyt wiele włosów, jak najszybciej powinniśmy skonsultować się z lekarzem pierwszego kontaktu. To właśnie on najpewniej skieruje nas do dermatologa. Tylko specjalista jest w stanie postawić właściwą diagnozę.
Jeżeli chodzi o łysienie plackowate, to głównymi objawami jest tutaj pojawienie się ognisk o regularnym kształcie. Tymczasem na skórze nie są zauważalne żadne charakterystyczne zmiany. Wypadanie włosów dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn oraz nierzadko trwa tak długo, aż stracimy całe owłosienie skóry głowy (tzw. łysienie całkowite plackowate). Może równie dobrze obejmować całe ciało (łysienie uogólnione plackowate). Inne objawy, które świadczyć mogą o rozwoju choroby, to problemy z paznokciami oraz początki zaćmy. Czy jednak można pomylić tę przypadłość z innymi problemami skutkującymi wypadaniem włosów? Co łączy bądź dzieli łysienie androgenowe i plackowate?
Łysienie plackowate a łysienie androgenowe - różnice
Jeżeli chodzi o łysienie androgenowe, to także dotyka ono zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Warto poznać charakterystyczne objawy, które występują u obu płci, aby zrozumieć, że utrata owłosienia nie przebiega dokładnie tak samo. U panów łysienie androgenowe jest niestety trwałe. Brak włosów to obszar czubka głowy, ale także okolica czołowo-skroniowa. Zmiany tego rodzaju dostrzec można zazwyczaj powyżej 40. roku życia. U kobiet łysienie zaczyna się nawet pięć lat wcześniej. Tutaj utrata włosów jest jednak (zazwyczaj) przejściowa. Sposób, w jaki przebiega choroba, zazwyczaj przypomina łysienie typu męskiego.
Łysienie androgenowe jest głównie uwarunkowane genetycznie i ma przede wszystkim związek z nieprawidłowym działaniem hormonu znanego jako testosteron (występującego u kobiet, jak i u mężczyzn), natomiast w przypadku łysienia plackowatego powody nie są nam do końca znane. Różnice zauważalne są także w sposobie leczenia oraz tym, jakie jest umiejscowienie występujących zmian.
Łysienie plackowate - sposoby leczenia i zapobiegania
Problem z łysieniem plackowatym może dostrzec nawet dermatolog (chociaż zawsze polecana jest też konsultacja z trychologiem). Najważniejsze jest w tym przypadku postawienie diagnozy, która ułatwi dobór leczenia. Niestety trudno jest mówić o zapobieganiu utraty włosów, jeżeli wiąże się ono właśnie z powyższą przypadłością. Specjalistom wciąż trudno jest ustalić, jakie szczególne czynniki mają wpływ na wypadanie włosów. Wciąż nie ma też jednej, sprawdzonej metody, która gwarantowałaby znakomite efekty podczas leczenia. To, co może zalecić lekarz, to jak najszybsze działanie w celu zniwelowania problemu. Preparaty aplikowane są miejscowo i mogą być to m.in. glikokortykosteroidy w postaci takich produktów jak kremy, żele, maści, płyny i pianki. Zdarza się, że sposobem leczenia jest też fotochemioterapia (PUVA lub PUVA-turban) i wąskopasmowa fototerapia UVB.
*Artykuł sponsorowany