W pierwszą niedzielę lipca mieszkańcy Łukowej wspominają wysiedlenie i pacyfikację miejscowości. Mieszkańcy modlą się za pomordowanych w niemieckich obozach zagłady, czy na robotach przymusowych. Świadków tamtych, tragicznych wydarzeń z czasów wojny jest coraz mniej i są to głównie osoby, które w tamtym czasie były dziećmi.
5 lipca w kościele parafialnym w Łukowej wierni wraz z kombatanckimi i szkolnymi pocztami sztandarowymi modlili się w intencji ofiar niemieckiej pacyfikacji Łukowej. Mszę świętą za wysiedlonych przez Niemców mieszkańców odprawił ks. Marcin Dańków, natomiast pełne patriotyzmu kazanie wygłosił ks. prałat Władysław Kowalik, który jako 5-letnie dziecko 3 lipca 1943 roku doświadczył pacyfikacji. Posłuchaj wspomnień ks. prałata Władysława Kowalika:
Po Mszy św. przy pomniku nieupamiętnianym miejsce wywózki mieszkańców „w nieznane” zostały złożone kwiaty i zapalone znicze. Chór „Łukowianie”, w którego skład wchodzą Dzieci Zamojszczyzny, zaśpiewał okolicznościową pieśń obrazującą moment wypędzania z domów, pobyt w obozach i w Niemczech na przymusowych robotach. Słowa utworu odzwierciedlały bolesne przeżycia znane chórzystom z autopsji.
Po uroczystościach można było zaopatrzyć się w najnowsze wydawnictwa GOK w Łukowej: „Partyzancką Drogę Krzyżową kardynała Wyszyńskiego”, „Zeszyt Osuchowski” nr 17 i „Goniec Łukowej” nr 116, a także wspomóc swoim datkiem Siostry Bernardynki z Łodzi, wśród nich cztery rodaczki łukowskie.
Czytaj także: 77. rocznica pacyfikacji Majdanu Starego (FOTO)
W czasie pacyfikacji Gminy Łukowa to jest od 2 do 15 lipca 1943 roku, zabitych zostało 44 mężczyzn, 48 kobiet i 49 dzieci. Wywieziono do obozów i na przymusowe roboty do Niemiec 1 359 mężczyzn, 1 563 kobiety i 1 252 dzieci. Spalono 26 budynków mieszkalnych.
/Wiesława Kubów/
Foto: Lucyna Paluch
