Wiadomosci

Przez miłość do zmartwychwstania

Dodane: red Data: 2022-05-14 21:30:52 (czytane: 1000)  

Chrześcijańska wędrówka po ziemi to droga radości i nadziei, a także cierpienia i prób. Paweł i Barnaba zachęcali uczniów, napominali ich, aby pozostali wierni wierze. Ponieważ: „Przez wiele ucisków musimy wejść do królestwa Bożego”.

Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 13, 31 - 33a. 34 - 35):
Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.
Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

Komentarz do Ewangelii:
„Miłujcie się wzajemnie!”, powiedział Jezus swoim apostołom, a wręcz zostawił im taki testament. Wszyscy wiemy, jak dobre i ważne w naszym życiu jest to, że istnieje miłość. A jednak musimy sobie o tym przypominać.

Zwróć uwagę na szczególne tło słów Pana. W rzeczywistości Jezus dodaje niezbędne wyjaśnienie i uzasadnienie do swojego nakazu okazywania sobie wzajemnej miłości. Brzmi ono: „Jak ja was umiłowałem, tak i wy będziecie się wzajemnie miłowali”. Miarą i motywem miłości do bliźniego powinna być zatem miłość samego Odkupiciela. W ten sposób przezwyciężone jest wszelkie zwykłe myślenie naturalne. Naturalny człowiek myśli najpierw o własnej korzyści i jest gotowy tylko w określonych ramach, aby być tam na następny. Kiedy pojawia się cierpienie, a wstawanie się za bliźnimi pociąga za sobą zauważalne trudności, wielu wyskakuje z pędzącego pociągu ludzkości. Nagle zostawiają w spokoju następną osobę i już się o nią nie troszczą.

Fundament Kościoła jako wspólnoty wierzących sięga samego Jezusa Chrystusa. On sam pragnął, aby słowo prawdy było przekazywane przez apostołów, ich następców i współpracowników, biskupów i kapłanów. Dobra Nowina o zmartwychwstaniu ukrzyżowanego Pana Jezusa Chrystusa miała być przekazywana z pokolenia na pokolenie nie tylko przez nich, ale przez wszystkich wierzących, czyli wszystkich ochrzczonych. Od tego czasu wiara chrześcijańska dowiodła swojej żywotności na wiele sposobów, a ludzie czerpali z niej siłę do życia.

Jesteśmy świadomi, że zostaliśmy przyjęci do wspólnoty z Bogiem, kiedy żyjemy dzięki łasce uświęcającej, którą otrzymaliśmy na chrzcie i dbamy o nią oczyszczając duszę w Sakramencie Pokuty i Pojednania. Oczekujemy spełnienia w spotkaniu z Bogiem na końcu naszego ziemskiego życia. Jednak nie istnieje tylko indywidualna doskonałość dla tych, którzy pozostali wierni Panu w życiu; jest też powszechne spełnienie na końcu czasów, kiedy Jezus Chrystus powróci w widoczny sposób na obłokach nieba, aby sądzić żywych i umarłych. Wtedy w sprawiedliwości Bóg dokona ostatecznego oddzielenia dobrych od złych. Przede wszystkim będziemy sądzeni według uczynków miłości, aby jedni doszli do wiecznej szczęśliwości w niebie, a inni do wiecznego potępienia. Zmartwychwstałe ciało również uczestniczy w tym ostatecznym przeznaczeniu, gdyż Jezus Chrystus wzbudzi także umarłych.

Chrześcijańska wędrówka po ziemi to droga radości i nadziei, a także cierpienia i prób. Paweł i Barnaba zachęcali uczniów, napominali ich, aby pozostali wierni wierze. Ponieważ: „Przez wiele ucisków musimy wejść do królestwa Bożego”.

Czyż rodziny nie są pierwszymi miejscami, w których można nauczyć się tej miłości, gdzie jeden jest dla drugiego i gdzie własne życie jest darem miłości dla innych? Wiemy, że nie zawsze jest to łatwe. miłość wymaga praktyki; to coś więcej niż uczucie, które przychodzi i odchodzi. Miłość wiąże się z wiernością, poświęceniem i oddaniem. Moc takiej miłości jest nam dana, gdy łączymy się z Jezusem Chrystusem, Który został ukrzyżowany i zmartwychwstał.

W komunii z Nim, czyli przyjmując Go w Świętej Eucharystii, jesteśmy wzmocnieni i otrzymujemy siłę do miłości, która ofiaruje się innym. Niech Maryja, Matka Najświętsza, wskaże nam drogę, abyśmy słuchali słowa Pana, a także żyli zgodnie z Jego przykazaniem miłości.

/ks. Sławomir Korona/