Wiadomosci

A władza?

Dodane: red Data: 2021-09-19 07:52:09 (czytane: 1592)  

Jezus głosi pozorny paradoks, że to właśnie ci ludzie, którzy odkładają na bok własne interesy dla dobra innych, będą mieli pierwszeństwo. Nie będzie to priorytet rządzenia, ale miłości. Ponieważ miłość jest większa niż wszystko - pisze w komentarzu do dzisiejszej Ewangelii, ks. Sławomir Korona.

Słowa Ewangelii według Świętego Marka (Mk 9, 30 - 37):
Jezus i Jego uczniowie przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie». Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać.
Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był już w domu, zapytał ich: «O czym to rozprawialiście w drodze?» Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: «Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich». Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał».

Komentarz do Ewangelii:
Jezus „postawił dziecko pośród nich”. Stało się to po tym, jak apostołowie pokłócili się między sobą o to, który z nich jest największy. Co za kontrast. Z jednej strony aż nazbyt ziemskie idee władzy apostołów, którzy są jeszcze niedoskonali w swoim życiu duchowym, a z drugiej strony dziecko, które ma w szczególny sposób wyrazić, że Królestwo Boże przychodzi do tych, którzy potrafią je w pokorze przyjąć.

Oczywiście uczniowie i apostołowie Jezusa byli przytłoczeni jego przesłaniem. Nie zrozumieli jeszcze, że Królestwo Boże nie jest z tego świata. Spodziewali się różnych ziemskich korzyści z przynależności do Jezusa Chrystusa. Prawdopodobnie spodziewali się, że Jezus okaże się politycznym wyzwolicielem ludu Izraela spod panowania Rzymian. Mieli nadzieję, że przejmie władzę królewską, a oni otrzymają wtedy ważne urzędy i stanowiska.

Jezus nie mógł i nie chciał wzmocnić ich fałszywych oczekiwań. Dlatego zwrócił uwagę na zbliżające się cierpienia i śmierć: „«Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie»”. Oczywiście jego uczniowie jeszcze tego nie zrozumieli.

Jak Jezus rozwiązuje ten problem? Kolejny raz poświęca czas swoim uczniom, których wybrał i kocha pomimo ich wad i niedoskonałości. Następnie daje im lekcję, której teraz nie rozumieją, ale której nigdy nie zapomną. Później zrozumieją co miał na myśli, gdy mówił: „ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”. To niesłychane! Jezus głosi pozorny paradoks, że to właśnie ci ludzie, którzy odkładają na bok własne interesy dla dobra innych, będą mieli pierwszeństwo. Nie będzie to priorytet rządzenia, ale miłości. Ponieważ miłość jest większa niż wszystko.

Czy nie doświadczamy tego bardzo często? Jeśli praktykujemy miłość i przejęci nią zwrócimy się do bliźnich i służymy im w szczerym usposobieniu życzliwości, wtedy uwolnimy się od naszej ciasnoty i egoizmu. Ta wewnętrzna wolność pozwala nam doświadczyć szczęścia, którego nie znają ludzie, którzy myślą tylko o sobie. To królewska wolność służby, której przykładem był sam Jezus. Bo czymże było Jego życie i śmierć, jeśli nie żywą ilustracją jego nauczania, że dawanie jest bardziej błogosławione niż otrzymywanie, a służenie sobie nawzajem w prawdzie czyż nie oznacza panowania z Bogiem?

Sprawowanie Eucharystii oznacza składać dziękczynienie Bogu. Najwyższa wdzięczność które możemy zaoferować dzieje się w każdym uwielbieniu, dziękczynieniu, prośbie i pokucie, które Syn Boży sam złożył Ojcu Niebieskiemu w ofierze krzyża. Jest to Ofiara Nowego Przymierza, którą Bóg zawarł z człowiekiem. Cierpienie i śmierć Jezusa Chrystusa były dla nas wyrazem najwyższej miłości. Syn Boży złożył ten uwielbiony hołd swojemu i naszemu niebiańskiemu Ojcu w Duchu Świętym w imię całej ludzkości.

Kiedy sprawujemy Mszę świętą, wspominamy i uobecniamy to ofiarowanie się Syna Bożego Ojcu Syna. Dajemy się porwać własnemu obdarowaniu. Chleb i wino, które przygotowaliśmy na tę uroczystość, reprezentują całość wszystkich darów stworzenia, które mamy ofiarować Bogu. Symbolizują miłość i oddanie naszego serca. Tak jak Bóg następnie przemienia chleb i wino przez swoje wszechmocne dzieło w Ciało i Krew swego Syna, tak też niech odnowi nasze serca, oczyści je z wszelkiego grzechu i napełni je swoją miłością. W ten sposób nasze podziękowania będą pełne i niczego nie zabraknie.

Dzisiejsza Ewangelia jest wezwaniem, skierowanym do nas wszystkich, jako jednostek, rodzin i wspólnot, ale także jako członków Kościoła Chrystusowego na ziemi, abyśmy z wiarą spoglądali na nasz chrzest, w którym my również staliśmy się dziećmi Bożymi. To synostwo Boże czyni nas wolnymi i dojrzałymi; możemy z radością wyśpiewać Bogu chwałę i wyznać wiarę w Jednego Boga. Wraz z niebiańską Matką Maryją módlmy się do Boga, aby pewnego dnia przyjął nas do swojego Wiecznego Królestwa.

/ks. Sławomir Korona/
Foto: pixabay.com