Wiadomosci

Radość Wielkanocy

Dodane: red Data: 2021-04-05 09:21:47 (czytane: 1792)  

Radość Wielkanocy przedłużamy na drugi dzień, aby świętować zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ta tajemnica wiary nigdy nie powinna stać się dla nas sprawą banalną, ale zawsze powinna być ciągle akceptowana w swojej nowości przez nasze wdzięczne serca.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 24, 13 - 35):
W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali.
On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie ze sobą w drodze?». Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało».
Zapytał ich: «Cóż takiego?».
Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my spodziewaliśmy się, że właśnie On miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto, jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli».
Na to On rzekł do nich: «O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?». I zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać wraz z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili między sobą: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?».
W tej samej godzinie zabrali się i wrócili do Jeruzalem. Tam zastali zebranych Jedenastu, a z nimi innych, którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi». Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

Komentarz do Ewangelii:
Radość Wielkanocy przedłużamy na drugi dzień, aby świętować zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ta tajemnica wiary nigdy nie powinna stać się dla nas sprawą banalną, ale zawsze powinna być ciągle akceptowana w swojej nowości przez nasze wdzięczne serca. Aby wstrząsnąć ludźmi, apostoł Paweł zadaje prowokacyjne pytanie: „Czy może pochopnie przyjęliście wiarę”? Tymi słowami zwraca się do Koryntian, aby wyjaśnić im znaczenie wiary w zmartwychwstanie Chrystusa.

Nie powinno tak być dokładnie: abyśmy wyznawali naszą wiarę ustami, nie będąc w sercu przekonani o tym, co wyrażamy i głosimy słowami. Tak, otrzymaliśmy wiarę chrześcijańską. Ale jakoś zawsze musimy walczyć o zachowanie wiary, zwłaszcza gdy stoimy przed wyzwaniami i przeciwnościami życia.

Podobnie było z apostołami i uczniami, gdy umarł Jezus. Szok po śmierci Mistrza był głęboki i wstrząsnął fundamentami ich wciąż słabej wiary. Mówili, że wszystko się skończyło „z tym Jezusem z Nazaretu”. Ale dokładnie tam, gdzie smutek osiąga punkt kulminacyjny, gdzie głęboko odczuwasz potrzebę i opuszczenie, to właśnie tam Jezus Chrystus spotyka cię jako zmartwychwstały.

Spotkania z Jezusem pokazują, jak bardzo Bóg troszczy się o osobiste sytuacje ludzi. On łączy uczniów jako Wędrowiec, Którego nie uznają w pierwszej kolejności. Udaje mu się wzbudzić ich zaufanie i opowiadają mu o Jezusie. To jeszcze się nie objawia, ale prowadzi cię krok po kroku na podstawie tekstów Pisma Świętego do tajemnicy cierpienia i śmierci Mesjasza.

Nasza wiara paschalna, którą nosimy w sercu, łączy nas ze zmartwychwstałym Panem Jezusem Chrystusem. Mamy z Nim łączność, kiedy słuchamy lub czytamy słowo Boże, kiedy sprawujemy ofiarę Chrystusa w Najświętszej Eucharystii i przyjmujemy Jego Ciało i Krew. Wzmocnieni tym pokarmem możemy przemierzyć naszą życiową ścieżkę. To trochę dłużej niż odległość z Jerozolimy do Emaus i z powrotem. Ale tak jak uczniowie tamtych czasów, mamy niezawodnego towarzysza: Jezusa.

Ponieważ ich serca zaczęły widzieć i rozpoznali Zmartwychwstałego, nie potrzebują już Jego widzialnej obecności. Pełni radości udają się z powrotem do Jerozolimy i opowiadają innym uczniom o swoim spotkaniu.

Być może i my czasami zastanawiamy się, gdzie jest Pan. I może się to zdarzyć nam, jak uczniom w Emaus: patrząc wstecz, nagle uświadamiamy sobie, że Bóg zawsze towarzyszył nam na drodze życia, nawet tam, gdzie świadomie nie dostrzegaliśmy Jego obecności lub nawet w nią nie wątpiliśmy. Słowo Boga i niebiańskiego pokarmu Eucharystii - to Jezus Chrystus sam - również wzmacniać nas na drodze życia! Chcemy podziękować Bogu za to i wyjść pewnie świadkiem na dobrą wiadomość dla naszych kolegów ludźmi.

/ks. Sławomir Korona/

Zobacz także: Prawdziwie Zmartwychwstał! (FOTO)