Wiadomosci

Chleb Miłości, czyli Wielki Czwartek (FOTO)

Dodane: red Data: 2021-04-01 17:45:35 (czytane: 2306)  

Obchodzony dzisiaj „Wielki Czwartek” jest okazją do refleksji nad tym, czym naprawdę jest miłość. Często doświadczaliśmy i doświadczamy jej w naszym życiu: dzieci od rodziców i odwrotnie, małżonkowie między sobą, pomiędzy przyjaciółmi i znajomymi.

Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 13, 1 - 15):
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?». Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».
Odpowiedział mu Jezus: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!».
Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».

Komentarz do Ewangelii:
Obchodzony dzisiaj „Wielki Czwartek” jest okazją do refleksji nad tym, czym naprawdę jest miłość. Często doświadczaliśmy i doświadczamy jej w naszym życiu: dzieci od rodziców i odwrotnie, małżonkowie między sobą, pomiędzy przyjaciółmi i znajomymi. Chodzi o akceptowanie innych, życzliwość i oddanie. To oddanie miłości może doprowadzić do skrajności, gdy ktoś naraża swoje życie na niebezpieczeństwo dla ukochanej osoby lub nawet ponosi za nią śmierć.

Właśnie to świętujemy dzisiaj i będziemy to kontynuowali przez kilka następnych dni: Syn Boży, Jezus Chrystus, dobrowolnie przyjął śmierć za nasze grzechy. Z Miłości do nas, ludzi, złożył ofiarę ze swojego życia, umierając na krzyżu. Ta Miłość okazała się być silniejsza niż śmierć, bo trzeciego dnia zmartwychwstał, a teraz jako król panuje w królestwie swego niebiańskiego Ojca.

Dzisiaj gromadzimy się, aby celebrować Ostatnią Wieczerzę – zarówno uczestniczyć w Niej fizycznie lub łączyć się duchowo. Święty Paweł przypomina także czynności, które spełnił Jezus Chrystus w gronie apostołów w przededniu swojej męki i śmierci: „wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!». Podobnie, skończywszy Wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!»”. Jezus Chrystus odprawił wówczas pierwszą Mszę Świętą. Ustanowił Najświętszą Eucharystię.

Z następującymi słowami: „Czyńcie to [ilekroć z niego pijecie] na moją pamiątkę!”. Postanowił jednocześnie, że apostołowie i ich następcy będą kontynuować tę celebrację w jego imieniu. Jak wyjaśnia Sobór Trydencki, przez te słowa Jezus Chrystus uczynił apostołów kapłanami.

Jezus Chrystus, wieczny Arcykapłan i Baranek Ofiarny Nowego Przymierza, uczynił teraz specjalne dziedzictwo w ramach domowych obchodów Paschy, jak to było w zwyczaju wśród Żydów. Wziął chleb i wino i podał apostołom ze słowami: „Bierzcie, to jest ciało moje - To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana”.
Tutaj Jezus Chrystus w tajemniczy sposób ofiarował Siebie jako pokarm apostołów pod znakami chleba i wina. Oddał się im, oddając swoją miłość. To ta miłość, która idzie na śmierć, daje życie przyjaciołom. Pan stał się Sługą, co również wyjaśnił, myjąc im nogi.

Tego wieczoru Jezus ustanowił Tajemnicę Eucharystii w kręgu apostołów, a także posługę kapłańską, w której apostołowie oraz ich następcy i współpracownicy - czyli biskupi i kapłani - mają czynić to, co On sam. Czynimy to także wszyscy, zgromadzeni, aby wypełniać tę świętą tajemnicę sakramentalnego urzeczywistnienia śmierci i zmartwychwstania Jezusa i uczestniczyć w niej z miłością, gdy Syn Boży sam nas karmi i daje nam życie wieczne!

Dziękujmy Zbawicielowi za to, że jest blisko nas pod postacią chleba w Najświętszym Sakramencie. On sam jest naszym Pokarmem w pielgrzymce tego ziemskiego życia do Boga. Ci, którzy są z Nim zjednoczeni, nie muszą bać się śmierci, gdyż wierząc i kochając Mistrza otrzymują życie wieczne. Wraz z Maryją, Dziewicą Matką Boga, jednoczymy się z cierpieniem i śmiercią Pana, abyśmy również mieli udział w Jego zmartwychwstaniu.

/ks. Sławomir Korona/