Wiadomosci

Wartości

Dodane: red Data: 2020-10-24 23:15:44 (czytane: 1353)  

-Co tak naprawdę musi robić w życiu? Co jest ważne? A Jezus się nie waha. Nie odrzuca poselstwa, które musi nieść ludziom w imieniu Swojego Ojca Niebieskiego. Jest to Dobra Nowina, Która naprawdę prowadzi do życia, za którym najbardziej tęskni serce człowieka - pisze w komentarzu do Ewangelii, ks. Sławomir Korona.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 22, 34 - 40):
Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał wystawiając Go na próbę: "Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?"
On mu odpowiedział: "«Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem». To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: «Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego». Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy»".

Komentarz do Ewangelii:
W czasach Jezusa w judaizmie istniały różne grupy religijne. Byli saduceusze - ruch racjonalistyczny, który odrzucał wiarę w zmartwychwstanie zmarłych oraz w istnienie aniołów jako rzekomo nierozsądną. Aktywna była także grupa fanatyków religijnych i politycznych – zelotów, którzy chcieli doprowadzić do przyjścia Królestwa Bożego za pomocą siły i przemocy. I wreszcie byli faryzeusze, z którymi łączymy hipokryzję i pobożność na pokaz. Oczywiście nie możemy zapominać, że w tym ruchu byli również ludzie autentycznie religijni.

W dzisiejszej Ewangelii faryzeusz - uczony w Prawie zadaje Jezusowi pytanie, które w założeniu ma Go postawić w kłopotliwej sytuacji: „Nauczycielu, które przykazanie w prawie jest najważniejsze?”.

Ponieważ Syn Boży przez Swoją nieugiętą postawę przysporzył Sobie tak wielu wrogów wśród religijnych i politycznych władz kraju, zrozumiałe jest, że powinien być wielokrotnie sądzony. Służyło temu również powyższe pytanie. Odpowiedź nie była od początku tak jasna, jak nam się dzisiaj wydaje. Według skrybów w Biblii było 248 przykazań i 365 zakazów. Niektórzy tłumacze byli zdania, że wszystkie są ważne na równi, ponieważ ostatecznie pochodzą od Boga a w związku z tym żadne z tych przykazań nie powinno być łamane. Z tego punktu widzenia nawet sformułowanie takiego pytania wydaje się skandaliczne. Uczony w Prawie zadał je kierując się wyraźną intencją przyłapania Jezusa na postawieniu się przez Niego w roli arbitra, który uzurpuje sobie rolę Samego Boga. Czy można na poważnie założyć, że było jedno przykazanie ważniejsze niż wszystkie inne? Czy nie wszystkie przykazania były jednakowo surowe? Przynajmniej taki jest pogląd i interpretacja bardzo specyficznej szkoły faryzejskiej.

To pytanie dotyczyło kluczowego zagadnienia: kim jest człowiek przed Bogiem? Co tak naprawdę musi robić w życiu? Co jest ważne? A Jezus się nie waha. Nie odrzuca poselstwa, które musi nieść ludziom w imieniu Swojego Ojca Niebieskiego. Jest to Dobra Nowina, Która naprawdę prowadzi do życia, za którym najbardziej tęskni serce człowieka. Jest Ona następująca: ci, którzy zachowują słowo Jezusa, osiągają życie wieczne.

Ostatecznie więc Nauczyciel odnosi się do miłości Boga poprzez przykazanie miłości bliźniego. Tylko wtedy, gdy Bóg jest w centrum naszego życia, gdy jest dla nas wszystkim, oddajemy Mu hołd, na jaki zasługuje. Tylko Jego miłość może nas przyjąć i przemienić wewnętrznie, abyśmy mogli się stać posłańcami zbawienia dla naszych bliźnich.

To właśnie w tym tkwi źródło siły do odnowy naszego społeczeństwa, pomimo całego pesymizmu, który czasami może dotknąć ludzi wierzących. Wszyscy jesteśmy wezwani, by wznosić nasze serca do Boga i pozwalać Mu każdego dnia na nowo dawać nam miłość. Ona zaś jest przede wszystkim darem, który otrzymujemy od Boga, zanim stanie się zadaniem.

W ten sposób Jezus podsumował istotną treść Prawa. Ten, kto naprawdę kocha Boga i stawia Go ponad wszystko, i kto stara się kochać bliźniego jak siebie samego, będzie przestrzegał również indywidualnych przykazań, które dotyczą adoracji i czci prawdziwego Boga oraz dobra i zbawienia bliźniego. Kto kocha bliźniego, nie zrobi mu krzywdy. Będzie unikać kłamstwa, morderstwa, cudzołóstwa i kradzieży. Stanie się dla niego ważne, aby nie dopuścić do powstania złych myśli i negatywnych emocji w swoim sercu.

Warto zastanowić się nad tymi wartościami, które będą trwałe również w przyszłości. Wypełnianie przykazania miłości Boga i bliźniego powinno znajdować się w centrum wszystkiego, co robimy. Ponieważ wtedy nie budujemy na piasku, ale na mocnym fundamencie. Niech Pan Bóg nam błogosławi i nas chroni teraz i w przyszłości. Przyzywamy także wstawiennictwa Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa.

/ks. Sławomir Korona/