Wiadomosci

Droga ku Ojcu

Dodane: red Data: 2020-09-26 20:24:42 (czytane: 1252)  

Bóg czeka na każdego z nas w Królestwie Niebieskim, niech zatem wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny i świętych męczenników wzmocni nas w drodze do tej rzeczywistości. Możemy być jej pewni, gdyż radość w Panu jest naszą siłą.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 21, 28 - 32):
Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu:
„Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: »Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy«. Ten odpowiedział: »Idę, Panie«, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: »Nie chcę«. Później jednak opamiętał się i poszedł. Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca?”.
Mówią Mu: „Ten drugi”.
Wtedy Jezus rzekł do nich: „Zaprawdę powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć”.

Komentarz do Ewangelii:
Wszyscy znamy podobną sytuację z życia rodzinnego: są tam dzieci, które doświadczają miłości i uwagi swoich rodziców. Ponieważ mają być przygotowane do życia konieczne jest, aby zdobyły odpowiednie wykształcenie. Wpisane jest w to także wsłuchiwanie się w rady i polecenia rodziców. Może się jednak zdarzyć, że dziecko z uwagą słucha tego, co oni mówią, ale czyni coś zgoła przeciwnego. Po chwili refleksji dziecko rozumie, czego chcą od niego rodzice, a wtedy zrobi już to, co słuszne.

To wszystko ma swoje odbicie w przypowieści zapisanej w dzisiejszej Ewangelii: jeden syn odpowiada na prośbę ojca, aby iść do winnicy i tam pracować, wypowiada posłusznie „tak”, ale w rzeczywistości nie idzie za poleceniem. Drugi natomiast przedstawia swoje zdanie krótkim „nie chcę”, ale po chwili zastanowienia spełnia prośbę ojca. Podobnie  jak dla słuchaczy Chrystusa, tak i dla nas jest jasne, kto faktycznie wypełnił wolę ojca, a mianowicie że uczynił to drugi „zbuntowany” człowiek, który w końcu pojął, że jego postawa była niewłaściwa.

Jesteśmy wpatrzeni w Jezusa Chrystusa, od Którego otrzymaliśmy honorowe imię „chrześcijanin”. Musimy zatem pamiętać być świadomymi tego, iż jest to bardzo wzniosła godność, dar, łaska, że przez chrzest jesteśmy dziećmi Bożymi. Jest to jednocześnie mandat, obowiązek organizowania i realizowania naszego życia zgodnie tą świadomością.

W Liście do Filipian Apostoł Paweł udziela ważnych rad, które pomogą nam w życiu chrześcijańskim. Oczywiście ma przed sobą sytuację tego konkretnego Kościoła w Filipii, ale jego słowa odnoszą się również do nas. Uwagi te nieco odzwierciedlają siłę i blask orędzia zbawienia, jakie zostało ofiarowane nam dzięki dobroci Boga i naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Konieczne jest bowiem, aby każdy we wspólnocie posiadał „tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie”.

Patrząc obiektywnie, możemy stwierdzić, że obu synom czegoś brakuje. Życie ludzkie charakteryzuje się słabością, skłonnościami do wygody, zmysłowości i egoizmu oraz niestabilności. Jezus Chrystus zna ludzi. Chociaż sam jest bez grzechu, wie, z jakimi skłonnościami i pokusami ludzie muszą się zmagać. Wie też, że zawsze istnieje błąd ludzki. Ale jak oceniać działanie człowieka? Oczywiście istnieją różnice, jeśli zwracamy uwagę na skutki ludzkich decyzji. Czego konkretna osoba właściwie i naprawdę chce? Gdzie pokazuje swoje ostateczne intencje?

Osoba, która początkowo mówi „nie” woli Bożej, czyli żyje jak grzesznik, ale potem się zastanawia i nawraca, w końcu wkracza na właściwą drogę i osiąga cel. Z drugiej strony ci, którzy dobrze zaczynają, ale nie wytrwają na właściwej ścieżce, są mało przydatni do dobrego startu. Taki człowiek jest jak ten syn, który najpierw mówi „Panie, Panie”, ale potem nie robi tego, o co Pan go prosi.

Zastanówmy się, co to oznacza: Jezus Chrystus jest także Królem wszechświata jako Człowiek - wszystko Jemu tak naprawdę podlega. Niebiańskie zastępy zginają kolana na imię Jezusa, czyli święci, aniołowie, a także ludzie na ziemi, moce zła pokonane przez Chrystusa - według starego światopoglądu - „pod ziemią”.

Bóg czeka na każdego z nas w Królestwie Niebieskim, niech zatem wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny i świętych męczenników wzmocni nas w drodze do tej rzeczywistości. Możemy być jej pewni, gdyż radość w Panu jest naszą siłą.

/ks. Sławomir Korona/