Wiadomosci

Przemienienie

Dodane: red Data: 2020-08-02 07:28:56 (czytane: 1657)  

(...) Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 17, 1 - 9):
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego, Jana, zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło.
A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”.
Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.
A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: „Wstańcie, nie lękajcie się”. Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”.

Komentarz do Ewangelii:
Ewangelia przedstawia scenę Przemienienia Jezusa w całej jej chwale. Lśniący jak słońce, olśniewająco biały jak światło - a wszystko to w obecności najsłynniejszej i najważniejszej osobistości ludu Bożego: Eliasza i Mojżesza. I wreszcie potwierdzenie samego Boga: Ten Jezus Chrystus jest moim umiłowanym synem, powinniście go słuchać. Naprawdę nie możesz opisać nic bardziej doskonałego? To jest absolutna chwała par excellence. Żadne więcej ze słów nie jest właściwe, pozostaje tylko rzucić się na ziemię, milczeć i oddawać cześć.

Wiemy, że ten stan doskonałej chwały trwał tylko przez krótki czas. Pragnienie Piotra, aby zachować ten moment na zawsze, nie zostało spełnione. Zszedł z powrotem ma równinę, a tam czekała kolejna góra, a mianowicie Góra Oliwna, gdzie Jezus pocił się krwią, został schwytany, gdzie zaczęło się Jego cierpienie.

Chwile szczęścia mogą być bodźcem do naszego życia, ale nie są one ani niezbędne, ani decydujące w życiu Jezusa ani w naszym życiu. Raczej ważne jest, aby codziennie od nowa chodzić po nizinach życia codziennego. Dlatego św. Franciszek Salezy mówi: „Naszą doskonałością jest znoszenie naszych niedoskonałości”. Oczywiście możemy być wdzięczni i szczęśliwi, jeśli od czasu do czasu możemy doświadczyć tabu, które może dać nam siłę, ale nie jest to najważniejsze. O wiele ważniejsze jest, aby każdego dnia zaczynać od nowa, podejmować wyzwania życia codziennego, ze wszystkimi niedoskonałościami, które musimy znosić, i iść krok po kroku tam, gdzie prowadzi nas Jezus Chrystus.
„Wstań, nie lękaj się!” Te słowa Jezusa odnoszą się również do nas. Jego słowo pozostaje prawdziwe, jego przesłanie jest ofertą zbawienia i dla człowieka w każdym czasie. Głos Ojca Niebieskiego z chmury woła nas: „To jest mój Syn Umiłowany” powinieneś Go słuchać. Mamy przesłanie wiary, i możemy nim żyć. Nikt nie może nas od tego powstrzymać, tylko my sami.

Kto może nas powstrzymać od gorliwej codziennej modlitwy, praktykowania miłosierdzia, unikania grzechu i złych nawyków? Nikt nas nie może powstrzymać, abyśmy od czasu do czasu, najlepiej regularnie, czytali Pismo Święte, Którego nie powinno zabraknąć w żadnym domu. Nieustannie możemy kształtować się w wierze, abyśmy mogli odpowiedzieć na pytania odnoszące się do istoty naszej wiary. O nauczaniu Kościoła możemy dowiedzieć się z „Katechizmu Kościoła Katolickiego” oraz z innych dobrych książek. Dlatego słuchamy Jezusa, Który żyje i przemawia do nas w świadectwie Kościoła.

Jezus podejmuje cierpienie i śmierć, gdyż wie, że czeka na Niego zmartwychwstanie, które dopełni wszystkiego. Oddany miłości, był gotów poświęcić swoje życie za nas. W cierpieniu Sprawiedliwego i Jego śmierci na krzyżu objawił się bezmiar Bożej miłości do nas, grzeszników. Jezus zaprasza nas, abyśmy pożegnali się ze starym sposobem myślenia i rozpoczęli nowe życie, w wiernym związku z Nim poprzez uczynki miłości.

Słuchając słów Ojca i składając w Nim całą ufność pozwalamy, aby On oświecał nasze życia swoją łaską. Możemy Go doświadczać jako światło w ciemnych chwilach naszej wiary, abyśmy byli gotowi nie tylko stanąć na Górze Przemienienia, ale także iść Drogą Krzyżową i stanąć pod krzyżem Chrystusa. Z nieba Najświętsza Dziewica i Najświętsza Maryja Panna z pewnością pomogą nam swoim wstawiennictwem. Dobry Bóg obdarza nas łaską, abyśmy, podobnie jak Abraham, „stali się błogosławieństwem” dla innych i w ten sposób promieniowali dobrocią i miłością Boga na tym świecie.

/ks/ Sławomir Korona/