Wiadomosci

Ukazał się Zmartwychwstały

Dodane: red Data: 2019-04-22 11:53:46 (czytane: 1976)  

Na pierwszym planie dzisiejszej Ewangelii pojawiają się kobiety. One jako pierwsze ujrzały i usłyszały Zmartwychwstałego - „A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: „Witajcie”. W pewnym sensie nie dziwi nas ten fakt, gdyż mężczyźni, którzy szli za Jezusem z Nazaretu już dawno uciekli i wrócili do Galilei, aby znów wrócić do swoich łodzi...

Słowa Ewangelii wg. świętego Mateusza (Mt 28, 8 - 15):
Gdy anioł przemówił do niewiast, one pospiesznie oddaliły się od grobu z bojaźnią i wielką radością i biegły oznajmić to Jego uczniom.
A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: „Witajcie”. One zbliżyły się do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: „Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą”.
Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: „Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu”.
Oni zaś wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami i trwa aż do dnia dzisiejszego.

Komentarz do Ewangelii:
Ilekroć Jezus Zmartwychwstały, ukazywał się ludziom, dotykał głębi ich istoty. Po takim spotkaniu nie są już tymi samymi ludźmi. Doświadczają bardzo mocno, że Ten Ukrzyżowany Jezus naprawdę żyje. Stąd święty Paweł w swoich listach bardzo rzadko będzie pisał o Zmartwychwstaniu, ale bardzo często będzie akcentował „moc zmartwychwstania”, ponieważ bardzo mocno doświadczył jej w swoim życiu.

Na pierwszym planie dzisiejszej Ewangelii pojawiają się kobiety. One jako pierwsze ujrzały i usłyszały Zmartwychwstałego - „A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: „Witajcie”. W pewnym sensie nie dziwi nas ten fakt, gdyż mężczyźni, którzy szli za Jezusem z Nazaretu już dawno uciekli i wrócili do Galilei, aby znów wrócić do swoich łodzi. Jedynie Piotr i Umiłowany Uczeń zostali trochę dłużej w Jerozolimie. Jak zaznacza Ewangelista Mateusz podczas ukrzyżowania było - „wiele niewiast, które przypatrywały się z daleka. Szły one za Jezusem z Galilei i usługiwały Mu. Między nimi były: Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza”. Zaś bardziej precyzyjnie pokaże św. Łukasz, że „wszyscy Jego znajomi stali z daleka; a również niewiasty, które Mu towarzyszyły od Galilei, przypatrywały się temu”.

Zdajemy sobie sprawę, że kobiety potrafią lepiej słuchać, nawet intuicyjnie uchwycić to, co wykracza poza sferę czysto intelektualną. To co dokonuje się w Poranek Wielkanocny wymyka się intelektowi, który niemalże krzyczy „to w ogóle nie może prawda”! Patrząc na Marię Magdalenę doświadczamy, że nie od razu rozpoznała swego Mistrza, ale wystarczyło słowo, spojrzenie, aby zrozumiała Kto jest obok niej. Czy mężczyzna nie byłby przytłoczony? Dopiero kiedy uczniowie uświadomili sobie to, czego doświadczyły kobiety zrozumieli, że także dla nich rodzi się możliwość zobaczenia Zmartwychwstałego.

Spójrzmy zatem w tym kontekście na Piotra. Jak pewnie musiały brzmieć jego słowa w Wieczerniku, kiedy zapewniał swojego Mistrza, że jest gotowy z Nim nawet umrzeć, a potem najzwyczajniej w świecie trzy razy się Go zaparł. On właśnie, mimo że został w Jerozolimie, w Wigilię Wielkanocną wciąż siedzi za zamkniętymi drzwiami z obawy przed Żydami. Co dzieje się z tym samym Piotrem, kiedy spotyka Zmartwychwstałego? Z pomocą przychodzą nam Dzieje Apostolskie, gdzie odnotowany jest fakt, kiedy to Piotr i Jan stają przed Sanhedrynem – „Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli”. Znika strach, a zauważamy, że nastąpiła całkowita transformacja tego człowieka. Stał się nową osobą.

Uświadamiamy sobie, że kobiety jako pierwsze widzą Jezusa, ponieważ opowiadają się za życiem. Zmartwychwstanie przecież oznacza życie. Mężczyzna jako ojciec posyła swoje dziecko na wojnę, poświęcając je na ołtarzach ideologii, co wydaje się niewyobrażalne dla kobiet.

Przesłanie wielkanocne wydaje się bardzo krótkie, wręcz ubogie w słowa. Ilekroć Bóg wchodzi w życie ludzi, zabiera ich strach. Gdzie pojawia się strach, tam serce nie może dobrze rozpoznawać. Strach rozmywa myśli. Ci, którzy się boją, tracą swoje słowa i chowają się za maskami. Ale przesłaniu o życiu nie towarzyszy strach. Ono uwalnia. Podnosi ludzi w ich konkretnej rzeczywistości – „szukacie Jezusa, Ukrzyżowanego”? Nawet jeśli to tylko jedno zdanie, powinniśmy zrozumieć, że nabiera dźwięku stwierdzenie, że oto ich nadzieja dochodzi do głosu - mogą doświadczyć zbawienia.

/ks. Sławomir Korona/