Wiadomosci

Sytuacja kryzysowa

Dodane: red Data: 2019-01-20 03:23:06 (czytane: 2528)  

Bóg wzywa ludzi do prawdziwej społeczności miłości i życia. Realizuje się to w małżeństwie, w którym mężczyzna i kobieta przysięgają sobie wzajemną miłość, wierność, dopóki śmierć ich nie oddzieli. Jest to przymierze miłości, w którym człowiek daje siebie drugiemu, a małżonkowie znajdują w ten sposób swoją ludzką i chrześcijańską doskonałość - zauważa w komentarzu do Ewangelii, ks. Sławomir Korona.

Słowa Ewangelii według świętego Jana (J 2, 1 - 12):
W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów.
A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: „Nie mają już wina”. Jezus Jej odpowiedział: „Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?”. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”.
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: „Napełnijcie stągwie wodą”. I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: „Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Oni zaś zanieśli.
A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”.
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni.

Komentarz do Ewangelii:
Wprawdzie Ewangelia nie wspomina nic o ślubie w Kanie Galilejskiej, ale sporo informacji jest o tym, że brakuje wina. Co więcej możemy wnioskować, że na początku było podane gorsze wino, co wskazuje, że młoda para prawdopodobnie nie była zbyt bogata. Zauważmy, że zaślubiny na Wschodzie to jednocześnie wydarzenie towarzyskie pierwszego rzędu, a więc także w Ziemi Świętej. Zaproszeni są nie tylko bliscy i dalecy krewni, ale wszyscy ludzie z wioski a nawet z okolicy przynoszą ze sobą dary, co oznacza, że są zaproszenie do wspólnego posiłku weselnego, albo przynajmniej mogą skosztować łyk weselnego wina.

Jednakże nie to jest głównym przesłaniem dzisiejszej Ewangelii, bo oto ukazane jest uznanie Jezusa dla przymierza miłości między mężczyzną i kobietą. Przez Jezusa Chrystusa małżeństwo stało się sakramentem. Jest teraz skutecznym znakiem łaski Bożej, którą daje nam w Swym przymierzu miłości. Jeśli małżonkowie razem poszukają żywej więzi z Bogiem, to ich miłość będzie trwała. Ich miłość zostaje przemieniona przez Chrystusa i staje się udziałem w Bożej miłości. Tam, gdzie doświadczane są ludzkie granice, zawsze istnieje nadzieja, że Bóg da życie tym, którzy w Niego wierzą.

W sytuacji kryzysowej pojawia się Maryja, Matka Jezusa, która zauważyła zakłopotanie młodej pary. Zwróciła się z prośbą do Jezusa, który wydaje się początkowo odrzuca zapytanie. Ale Jej zaufanie do swojego Syna nie maleje, stąd zwraca się do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Wtedy Jezus dokonał swego pierwszego cudu - woda stała się winem, znakiem Jego boskiej misji. Bóg nie zapomina o ludziach w ich potrzebie; Ważna jest ufna prośba do Boga o to, czego potrzebujemy.

Bóg wzywa ludzi do prawdziwej społeczności miłości i życia. Realizuje się to w małżeństwie, w którym mężczyzna i kobieta przysięgają sobie wzajemną miłość, wierność, dopóki śmierć ich nie oddzieli. Jest to przymierze miłości, w którym człowiek daje siebie drugiemu, a małżonkowie znajdują w ten sposób swoją ludzką i chrześcijańską doskonałość. Oddanie jest prawem życia, im bardziej osoba jest gotowa zrobić z siebie dar dla drugiego, tym bardziej dojrzewa do miłości.

Każdy z nas wierzących odbywa swoją pielgrzymkę ku niebiańskiemu weselu, gdzie zaprasza sam Bóg i On będzie usługiwał przy stole. Udzieli swojej Miłości, czego doświadczamy podczas celebracji każdej Mszy Świętej, gdzie Syn Boży oddaje się nam pod postacią chleba i wina.
Czy my, wierzący, nie możemy również zaufać, że Błogosławiona Matka Boża towarzyszy nam w pielgrzymce ku niebu. Pragniemy prosić Boga za wstawiennictwem Maryi, aby On wylewał Ducha Świętego na cały Kościół, Ducha prawdy i miłości, Ducha jedności i pokoju. Gdziekolwiek my, ludzie, pijemy wino wiary i miłości, sam Bóg da nam to, czego potrzebujemy, jeśli zdamy się na Niego z ufnością. Maryja jest Matką Kościoła, a jedność chrześcijan nie może stać się rzeczywistością bez nich.

Przede wszystkim chodzi o modlitwę i aktywne działanie, które pozwala przekonać innych ludzi. Szanujmy tych, którzy mają inną wiarę i nie obwiniamy ich. Ale pomóżmy im poprzez nasze słowo i przykład, aby osiągnęli pełną prawdę wiary, którą nasz Pan Jezus Chrystus powierzył Swemu Kościołowi. Pewnego dnia zostanie tylko jedna owczarnia i jeden Pasterz.

/ks. Sławomir Korona/