Wiadomosci

Idźcie i odpocznijcie nieco?

Dodane: red Data: 2018-07-22 08:57:23 (czytane: 3275)  

Dla wielu jest to czas wakacji i urlopów. Kto wie, gdzie czytasz ten tekst. Na balkonie z widokiem na góry, w barze na plaży, na urządzeniu mobilnym w drodze do odprawy na lotnisku... A może czekasz na lepszą pogodę, bo akurat dla Ciebie rozpoczyna się pora zbiorów i żniw. Gdziekolwiek jesteś lub będziesz: to są wyjątkowe dni! Jednak lektura dzisiejszych czytań biblijnych uświadamia nam: nie ma przerwy! - pisze ks. Sławomir Korona.

Słowa ewangelii według świętego Marka (Mk 6, 30 - 34):
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.
Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.

Komentarz do Ewangelii:
Dla wielu jest to czas wakacji i urlopów. Kto wie, gdzie czytasz ten tekst. Na balkonie z widokiem na góry, w barze na plaży, na urządzeniu mobilnym w drodze do odprawy na lotnisku, relaksując się w pociągu, odpoczywając w domu na tarasie... A może czekasz na lepszą pogodę, bo akurat dla Ciebie rozpoczyna się pora zbiorów i żniw. Gdziekolwiek jesteś lub będziesz: to są wyjątkowe dni! Jednak muszę Cię rozczarować. Lektura dzisiejszych czytań biblijnych uświadamia nam bardzo wyraźnie: nie ma przerwy!

Dzisiaj przecież wyraźnie Jezus mówi do swoich uczniów „Idźcie i odpocznijcie nieco”. Przypomina im , że nie powinni tylko ugrzęznąć w działaniu, ale mają odzyskać siły w Jego towarzystwie. Uczniowie wrócili z działalności misyjnej, gdzie nie mieli żadnej przerwy, zaś ludzie są nieugięci w naśladowaniu ich. Jest prorok Jeremiasz, który gorzko narzeka na tych, którzy nie wypełnili swego zadania. On prorokuje, że Bóg pociągnie ich do odpowiedzialności i wyśle innych, aby postępowali lepiej. List do Efezjan ukazuje nam świadectwo o Chrystusie, w którym nie można jeszcze trzymać nóg.

Bóg troszczy się o swój lud ciągle. To, co prorocy głosili, staje się widoczne dla wszystkich ludzi w Jezusie Chrystusie. Jego działania sprawiają, że Boże miłosierdzie jest konkretne. Jezus zaspokaja duchowy i fizyczny głód ludzi. Zwraca się do nich ze współczuciem. On jest Dobrym Pasterzem, z Którym trzoda jest bezpieczna. Widział wiele osób, które straciły nie tylko fizyczny wzrok, ale także spojrzenie wiary. Stawali się jak owce, które nie mają pasterza. Ich życie wydawało się bez sensu, ponieważ stracili z oczu Boga i Jego przykazania. A ci, którzy powinni się nimi zaopiekować, nie zrobili tego. Wielu ludzi, którzy przychodzili tłumnie do Jezusa czuli sie dotknięci tym, co powiedział Jezus. On zwracał się do nich z pragnieniami miłości, sprawiedliwości, słowami i czynami.

Wszyscy potrzebujemy miejsca, w którym doświadczamy bezpieczeństwa i bliskości. Uczniowie szukają również tego bezpieczeństwa w Jezusie, kiedy wracają z pierwszej misji. Jezus chce być z nimi sam na sam, On pokazuje, że jest Dobrym Pasterzem. On chce dać uczniom i nam pokój. Kiedy widzi, że uczniowie są zmęczeni i wyczerpani swoją posługą, pozwala im odpocząć. Widzi jednak, jak wielka jest potrzeba wśród ludzi. Szuka tych, których wysyła. Nie prosi o zbyt wiele. On nie jest przytłoczony, nawet kiedy wielkie tłumy ludzi przychodzą do Niego. Twoja potrzeba nie toleruje żadnych opóźnień. Jezus także musi się nimi zaopiekować. Uczniowie byli w stanie spędzać czas z Jezusem w samotności. On nie wywiera presji na swoich ludzi. Wzywa ich, aby się zaangażowali, ale nikt nie musi dawać więcej niż posiada. Nikt nie musi pracować nad swoimi siłami.

Może pytamy często, po co wyjeżdżamy na wakacje i osobisty wypoczynek. Teksty biblijne nie zobowiązują nas do określenia wartości tego zwrotu. Ale nie zwalniają nas z utrzymywania przy życiu chrześcijańskiego świadectwa i naszej chrześcijańskiej etyki. Chrześcijaństwo to nie rzeczywistość, gdzie można w pewnym momencie włączyć stan oczekiwania.

To nie jest zła wiadomość, tak jakby bycie chrześcijaninem przeszkadzałoby w relaksującym wypoczynku. A jednak prawdą jest, że jesteśmy nierozerwalnie włączeni w odpowiedzialność dawania pokoju i bycia wrażliwym.

/ks. Sławomir Korona/