Wiadomosci

Jan Chrzciciel - 'Bóg jest łaskawy'

Dodane: red Data: 2018-06-23 21:38:24 (czytane: 1981)  

Jan Chrzciciel, kim był?, czym było jego posłanie? jaka role miał do spełnienia i czego nas uczy? O tym wszystkim w komentarzu do niedzielnej Ewangelii pisze ks. Sławomir Korona. Zapraszamy do lektury i medytacji...

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 1, 57 - 66.80):
Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza.
Jednakże matka jego odpowiedziała: „Nie, lecz ma otrzymać imię Jan”.
Odrzekli jej: „Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię”. Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać.
On zażądał tabliczki i napisał: „Jan będzie mu na imię”. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się. zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: „Kimże będzie to dziecię?” Bo istotnie ręka Pańska była z nim.
Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.

Komentarz do Ewangelii:
Zawsze jest coś wspaniałego i zadziwiającego, gdy dziecko przychodzi na świat. Bóg się objawia się w promieniście czystych oczach dziecka. Czy rzeczywiście w każdym dziecku, które się rodzi? Co więcej to się dzieje nie w momencie narodzin, ale już w samym poczęciu. To właśnie w tym momencie Bóg mówi swoje stwórcze „tak”, które odnawia człowieczeństwo i nadaje mu nowy początek.

Dotyczy to zwłaszcza dziecka, którego urodziny świętujemy dzisiaj - to mały Jan, który później otrzyma przydomek Chrzciciel, ponieważ jest potężny i udziela chrztu na odpuszczenie grzechów, jako znak skruchy wobec Boga. To on powie do swoich uczniów o Jezusie: „Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał”. Słowo Jana jakby odnalazło swój odpowiednik w przyrodzie, kiedy dzień staje się coraz krótszy, aż przyjdzie ten moment przełomu, który proklamował Jan - narodzi się oczekiwany Mesjasz - Jezus Chrystus.

Ponieważ Jan powoli umniejsza się na rzecz Tego, Którego głosi do tej pory, jest wskazówką dla każdego, kto głosi orędzie Jezusa Chrystusa – musi się poddać Temu, o Którym mowa. Każdy wierzący musi się umniejszać wobec Tego, Który ma stać się widoczny w pełnej chwale Swego światła w całym ich życiu.

W dobrym rozumieniu naszego zadania jest poznanie imienia Jan - „Bóg jest łaskawy”. Czytając Pismo Święte odnośnie Jana możemy odkryć, że jest on surowym nauczycielem Prawa. Rzeczywiście głosił Prawo Boże i Go nie rozmywał. Nieustannie wyrzucał ludziom ich grzechy. Nie bał się nawet napominać króla, kiedy mówił o cudzołóstwie. Za swoją postawę w końcu musiał przypłacić. Jednak jego słowa były tak samo dosadne jak i trudne, a on z uporem przypominał swoim nauczaniem i wstrząsał sumienia, że oto Zbawiciel przychodzi, aby zbawić grzeszników. To jest klucz, który pozwala zrozumieć nauczanie Jana.

Popatrzymy, że w tle historii i Jana i Jezusa znajduje się styl życia dwóch kobiet Elżbiety u Maryi i ich mężów. Niemalże scenariusz do poruszającego filmu. Wszystko mogło się wydarzyć tylko dlatego, że żadna z tych zaangażowanych osób nie chciała odgrywać swojej roli, mimo że mogła tam być pokusa. Dopiero w ciszy wszyscy się zgodzili, że Bóg wybrał ich do realizacji swojego planu zbawienia tutaj na ziemi.

Maria i Józef zgodzili się, aby w ich rodzinie Bóg stał się człowiekiem w Jezusie Chrystusie. Elżbieta i Zachariasz zgodzili się, aby narodził się Jan, który wcześniej przygotuje drogę Jezusowi. Ważne wydarzenia wymagają dobrego przygotowania. I zawsze potrzebuje ludzi, którzy są chętni do współuczestnictwa, do konkretnego działania w codziennym życiu.

Tajemnicę Bożego powołania odkrywamy, kiedy czytamy o zadaniu powierzonym Izajaszowi: „Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię”. Bóg powołuje człowieka, przydziela mu konkretną rolę. Izajasz ma być światłem dla narodów, powinien wnosić światło w ciemność świata. Izajasz nie stawiał oporu, choć nie było to łatwe - Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły - tak Izajasz narzeka na często trudne czasy. Tak, bo nie jest łatwo zawsze wypełniać wolę Boga.

Konieczne jest, aby chrześcijanie w kontekście przyjętego chrztu zastanowili się nad wieczną miłością, którą Bóg każdemu okazał. Bóg wszystkich bez wyjątku umiłował, ale kiedy zaczął kochać? Kiedy zaczął być Bogiem, czyli odkąd był zawsze, bez początku i końca, kochał swoje stworzenie na wieki wieków bezgraniczną miłością.

/ks. Sławomir Korona/