Wiadomosci

Ewangelia zaufania i spokoju

Dodane: red Data: 2018-06-16 23:21:13 (czytane: 2376)  

-Musimy być przekonani, że nie robimy nic, tylko pomagamy, w dziele, które Bóg wykonał. To On pozwala rosnąć roślinom i pozwala, aby wszystko to wyrosło i przyniosło obfity plon w czasie żniwa - zauważa w komentarzu do Ewangelii ks. Sławomir Korona.

Słowa Ewangelii według świętego Marka (Mk 4,26-34):
Jezus powiedział do tłumów:
„Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo”.
Mówił jeszcze: „Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu”.
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją zrozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Komentarz do Ewangelii:
Głównym celem nauczania Jezusa to sprawić, by ludzie zrozumieli za czym tęsknią, zaś obietnica, która przynosi Jezus przychodzi z absolutną pewnością. Oczywiście Królestwo Boże zaczyna się jako coś bardzo małego i wręcz mizernego, ale to nie powinno wierzącego zniechęcać. Ono nieuchronnie rośnie do ostatecznego rozmiaru, niemalże bez naszego przykładania do tego palca, bez naszej interwencji, po prostu automatycznie, jakby samo z siebie. Nikt nie może tego procesu wzrostu Królestwa Bożego zatrzymać.

Jest to wielka Ewangelia spokoju, którą głosi tutaj Jezus. Dla tych, którzy każdego dnia są pełni zawziętości, udają się do codziennych obowiązków, którzy prawie załamują się pod ogromem zadań, które torturują ich myślą, że cokolwiek nie osiągną, skończy się na nich.  Cierpiąc z poczucia, że oni sami muszą to wszystko załatwić. Do tych wszystkich zakłopotanych Jezus mówi bardzo wyraźnie: „Przestań dręczyć, pamiętaj, to, co naprawdę ważne, to nie czynisz Ty, nie musisz nic robić!”

Jezus wzywa do cierpliwości, że obietnica się spełni, że Królestwo Boże będzie wzrastać do pełnych rozmiarów. Co więcej, przypomina nam o naszej ufności w Boga. Tak, twój mały kościół i niska frekwencja mogą wydawać się skąpe, a czasem zasmucają. To, że dzieci nie mają absolutnie nic wspólnego z Kościołem, może rodziców rozczarowywać - ale miej wiarę! Ostatecznie wszystko nie jest w twoich rękach, ale w rękach Boga, i to jest dokładnie tam, gdzie należy.

To zaangażowanie Jezusa w życiodajne dzieła Boże uwalnia wierzących od niepokoju sumienia, które jest nieustannie przekonywane, że nie spełniam tego, co jest dzisiaj wymagane. Wszędzie, czy to w koegzystencji z innymi ludźmi, czy to w pracy i na całym polu ekonomicznym, czy to w polityce, czy administracji. Wszędzie, i nie tylko w Kościele, musimy zasadniczo odzwierciedlać nasze myślenie i nasze zachowanie. Powinniśmy zoptymalizować nasze wysiłki i poprawić nasze wyniki, jeśli chcemy kontynuować i wypełniać nasze zadania.

Bóg chce, żebyśmy przykładali rękę do rozwoju Jego Królestwa. On pragnie, abyśmy wykonali swoją pracę, bo potrzebuje dobrego rolnika, aby żniwo było obfite. Nasz wysiłek wymaga konkretnego życia, aby odnieść sukces. Potrzeba naszego zaangażowania, aby stworzyć coś z udogodnień, które nam dano. Ale możemy pełnić tę misję z wielkim spokojem. Musimy bowiem być przekonani, że nie robimy nic, tylko pomagamy, w dziele, które Bóg wykonał. To On pozwala rosnąć roślinom i pozwala, aby wszystko to wyrosło i przyniosło obfity plon w czasie żniwa.

Dzięki dzisiejszemu obrazowi w przypowieści wchodzimy w wiarę w wielką obietnicę Boga. W Królestwie Bożym obowiązują inne normy niż tutaj na ziemi. Wiele rzeczy, które były wielkie w oczach ludzi, pojawi się wtedy jako małe i nędzne; wiele małych i pogardzanych ukaże się w ich prawdziwej i rzeczywistej wielkości. Czy nie o tym mówił już Ezechiel kiedy przypominał: „Ja jestem Panem, który poniża drzewo wysokie, który drzewo niskie wywyższa, który sprawia, że drzewo zielone usycha, który zieloność daje drzewu suchemu. Ja, Pan, rzekłem i to uczynię”.

Jezus Chrystus, Odkupiciel, jest łagodny i pokorny sercem. Bóg daje nam w Nim swoją miłość i pozwala zaufać Jego miłosierdziu. Serca wierzących zwracają się z ufnością ku Najświętszemu Sercu Jezusa, które wysłuchuje każdego wołania we wszystkich lękach i potrzebach, i daje nam zbawienie Boże w całej pełni.

/ks. Sławomir Korona/