Wiadomosci

Jan - głos Wołającego!

Dodane: red Data: 2017-12-16 15:34:51 (czytane: 3158)  

Czemu ksiądz sprawuje Eucharystię w szatach koloru różowego, czym jest niedziela Gaudate, kim jest człowiek posłany przez Boga, którym sam siebie określa mianem "głos wołającego na pustyni" i jaką rolę odegrał w życiu ziemskim Syna Bożego? Miedzy innymi na te pytania odpowiedz w tekście ks. Korony na III Niedzielę Adwentu.

Słowa Ewangelii według świętego Jana:
Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości.
Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: „Kto ty jesteś?”, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: „Ja nie jestem Mesjaszem”. Zapytali go: „Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?”. Odrzekł: „Nie jestem”. „Czy ty jesteś prorokiem?”. Odparł: „Nie!”. Powiedzieli mu więc: „Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?”.
Odpowiedział: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz”. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: „Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?”. Jan im tak odpowiedział: „Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Słów kilka o III Niedzieli Adwentu i „drugiej części” Adwentu (17 do 24 grudnia):
W dzisiejszą niedzielę mamy okazję zobaczyć księdza w szatach koloru różowego a to z racji, że dzisiaj obchodzimy niedzielę radości - Gaudete. Nazwa pochodzi od pierwszych słów antyfony na wejście: Gaudete in Domino, co oznacza Radujcie się w Panu. Wszystkie teksty dzisiejszej liturgii są przepełnione radością z rychłego przyjścia Chrystusa. Jest to jednocześnie radość z odkupienia, jakie Jezus przynosi całemu światu. Zaznaczmy jednocześnie, że z dniem 17 grudnia rozpoczyna się czasu bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, w której wspominamy pierwsze przyjście Chrystusa na ziemię. Czytania mszalne będą coraz wyraźniej akcentować fakt, że Pan jest blisko i będą budzić w nas jeszcze mocniejsze poczucie Jego obecności.

Komentarz do Ewangelii:
Na scenie Historii Zbawienia pojawia się człowiek posłany przez Boga. Jan Chrzciciel to nie postać mesjańska, ale świadek. Należy spojrzeć na niego z perspektywy proroków Starego Testamentu i odkryć analogię pomiędzy tymi osobami, których też Bóg posyłał (np. Iz 6, 8; Jr 17, 7). Prorocy mieli przygotować lud Boży na przyjście Syna Człowieczego. Jan ma dać świadectwo o Chrystusie i doprowadzić do wiary w Niego, jako Syna Bożego. Ta wiara ma skutkować życiem wiecznym (J 3, 16; 20, 31). Wiara jawi się w tym kontekście jako osobiste spotkanie z Jezusem Chrystusem, Światłem świata. To spotkanie uzdalnia wierzącego do udziału w niezmiennej trwałości i wierności Boga. Rola Jana Chrzciciela w tym wszystkim  polega jedynie na złożeniu świadectwa o prawdziwym świetle i na przygotowaniu mu drogi.

Ciekawe, że osoba Jana ma wrócić uwagę na wydarzenie wcielenia Syna Bożego. Ma on poinformować o tożsamości tego, o którym pisał Mojżesz i prorocy Starego Testamentu. Światłość prawdziwa znajdzie się w świecie jako człowieka, wśród swoich ze swoją nauką i wśród wierzących jako przedmiot wiary i świadectwa. Wiara ukazuje, że Wcielone Słowo to Stwórca wszystkiego i źródło życia.

Jan realizuje powierzoną mu misję świadka w pierwszym rzędzie poprzez odrzucenie wszelkich mesjańskich oczekiwań związanych z jego osobą. Wybrzmiewa tutaj całkowita dobrowolność i szczęście, że nie jest Mesjaszem a tylko o Nim zaświadcza. Potwierdzają to słowa, które wypowiada Jan: wyznał i nie zaprzeczył. Kolejnym krokiem w tym świadectwie jest wskazanie na Baranka Bożego. W pewnym sensie na urzeczywistnienie tego świadectwa Jan odsyła do Jezusa swoich uczniów. 

Jan Chrzciciel nie chce być nikim innym jak głosem wołającego na pustyni. Widać tu podobieństwo do misji, do której został powołany prorok Izajasz, aby pocieszał lud, że skończył się czas pokuty na wygnaniu i wzywał naród, by uwierzył w słowo Boga i przygotował się na objawienie Jego. W takim kontekście zadaniem Jana Chrzciciela jest przygotowanie Narodu na przyjęcia z wiarą objawienia się chwały Pana. Miejsce chrztu janowego jest miejscem objawienia się Jezusa jako przynoszącego zbawienie.

W świadectwie Jana zostały już ukazane stosunki jakie będą łączyć, a dokładnie dzielić Jezusa i faryzeuszów. Jan Chrzciciel wskazuje na Jezusa jako tego, którego faryzeusze nie znają. Odmalowany jest obraz relacji Jezusa z Żydami, którzy nie znają ani Jego ani Ojca (por. J 8, 14. 19; 7, 27).